Εκδηλώσεις
Ποιότητα Zωής
Πρόεδροι: Robert Harriss, Πρόεδρος του Κέντρου Προχωρημένων Ερευνών του Ηouston (HARC) και Dimitri Nanopoulos, Έδρα Mitchell-Heep της Φυσικής Υψηλών Ενεργειών του Πανεπιστημίου Texas A&M, College Station και Διευθυντής του Κέντρου Αστροσωματιδιακής Φυσικής του Κέντρου Προχωρημένων Ερευνών του Ηouston
Κύριοι Ομιλητές: Michael Mehaffy, Branco Milanovic, Δημήτρης Νανόπουλος (αντιπρόεδρος), Αριστείδης Πατρινός, Sarah Rubidge, Νίκος Σαλίγκαρος, Walter Scheidel, Sander Van Der Leeuw, Σταύρος Ζένιος
Συνομιλητές: Παναγιώτης Δουκέλλης, Andreas Mershin, Αιμιλία Παπαφιλίππου, Κάτια Σαβράμη
Η θεματική ενότητα της Ποιότητας Ζωής διερεύνησε τη διαχρονική έννοια της Ελληνικής κληρονομιάς που έχει τροφοδοτήσει την επιστημονική κατανόηση της ποιότητας ζωής και των παγκόσμιων αρχών της αειφορίας, στο παρελθόν, το παρόν και το μέλλον. Μία από τις μεγαλύτερες προκλήσεις του 21 ου αιώνα είναι η ενσωμάτωση της εξειδικευμένης γνώσης σε εύχρηστες και καθολικές αρχές με σκοπό τη δημιουργική μετάβαση σε μια υψηλότερη ποιότητα ζωής εντός της ποικίλης και ολοένα αναπτυσσόμενης ανθρώπινης κοινωνίας. Οι καθολικές αρχές της αειφόρου ανάπτυξης είναι απαραίτητες ώστε να οικοδομηθεί μια βάση για τη θεωρία και τους δείκτες της ποιότητας ζωής που, με τη σειρά τους, θα καθοδηγούν και θα ενημερώνουν τους πολίτες και τους κυβερνώντες οργανισμούς τους.
Ο πνευματικός δρόμος από τις Αριστοτέλειες “αρχές” στη δική μας σύγχρονη άποψη για την αναζήτηση σε βάθος εξειδικευμένων γνώσεων σχετικά με τα “bit, άτομα, νευρώνες και γονίδια” έχει εμπλουτίσει αφάνταστα τις επιστήμες αλλά ταυτοχρόνως έχει μειώσει ένα σύνολο γνώσης, που εκτεινόταν πέρα από τις επιστημονικές ειδικότητες. Μια συγκροτημένη αντίληψη της ποιότητας ζωής πρέπει να αναγνωρίσει την απροσδιοριστία της αλήθειας σε μια κατακερματισμένη αντίληψη του κόσμου και την πολυπλοκότητα της επιθυμίας για μια επικράτηση της ενότητας της γνώσης. Η θεματική ενότητα της Ποιότητας Ζωής εξέτασε σε οικονομική, φιλοσοφική και επιστημονική βάση για ποιο λόγο ορισμένοι τύποι και συγκεκριμένα έργα τέχνης και αρχιτεκτονικής προτιμώνται περισσότερο σε σχέση με άλλα για μεγάλες χρονικές περιόδους της ανθρώπινης ιστορίας. Μέσω των παρουσιάσεων επιχειρήσαμε να συμβιβάσουμε ανόμοιες ή αντίθετες πεποιθήσεις. Ο συγκρητισμός, ο οποίος λειτουργούσε ως ουσιώδες χαρακτηριστικό της αρχαίας ελληνικής θρησκείας, έχει σήμερα επεκταθεί συγχωνεύοντας πρακτικές διαφόρων σχολών σκέψης από τις φυσικές επιστήμες, τις τέχνες, τις ανθρωπιστικές επιστήμες και την τεχνολογία.
Όταν ερμηνεύουμε ανθρώπινες κατασκευές ως αναπαράσταση εσωτερικών μοτίβων, τότε η πλούσια πολιτιστική κληρονομιά της ανθρωπότητας προϋποθέτει τον χαρακτήρα μιας «εξωτερικής μνήμης» του συλλογικού ανθρώπινου νου καθ’ όλη τη διάρκεια της ιστορίας μας. Η ενότητα Ποιότητα Ζωής αποσαφήνισε τον ρόλο των συστημάτων, δομών, συμπεριφορών καθώς και τη φύση του νου, της ύλης και της ανθρώπινης ταυτότητας στον καθορισμό της γενικής ευημερίας των φυσικών προσώπων και κοινωνιών.
